{730}

Wow, dwa lata z Płomykiem. Tak po prawdzie, to ponad trzy, jeśli liczyć i jego pierwszą wersję. Ależ to przeleciało. Przyznam, że nie sądziłam, że spędzę aż tyle czasu z tą historią. A pomyśleć, że de facto ledwo uporałam się z jednym półroczem. Dobrze, że jednak powstrzymałam się przed tym, by zaczynać akcję wcześniej.

Coraz częściej żałuję, że jednak zdecydowałam się zaczynać od nowa. Ale cóż zrobić. Teraz już czasu nie cofnę. Mam tylko nadzieję, że nie spapram dalszej części opowiadania, jako że dotarłam do momentu, gdzie piszę je na czysto, a nie poprawiam.

Dzisiaj również nie będę przytaczać Wam statystyk, ponieważ nie są zbyt ciekawe.

W tym roku napisałam aż o jeden rozdział więcej niż w poprzednim, więc w tym polu również nie mam się czym chwalić.

Tym razem nie zaprezentuję Wam nowego opowiadania, a tylko nowy szablon. Również zakładki przeszły gruntowny remont, a w szczególności karty bohaterów. Więc zapraszam do przeglądania klikania i bawienia się efektami nowego wyglądu.

A także, jak poprzednio, gorąco zapraszam do ujawnienia się, nawet jeśli zazwyczaj nie komentujecie i pozostawienia po sobie jakiegoś śladu. Zawsze miło wiedzieć, ilu tak naprawdę ma się czytelników.

Poza tym, wszystkie motywacyjne kopniaki mile widziane, trzeba ruszyć z historią do przodu!

I obym mogła się pochwalić większym dorobkiem w przyszłym roku, bo w innym razie szanse, że skończę to opowiadanie w tym stuleciu będą bardzo niskie.

I proszę, trzymamy kciuki, żeby z każdym rozdziałem było coraz lepiej.

P.S. Jeśli z szablonem coś nie tak, dajcie znać, postaram się naprawić.